هر فردی دارای حالتهای نفسانی کودک، بالغ و والد است و این حالتهای نفسانی، دارای بُعد زمانی هستند. کودک و والد، هر دو پژواک و یا انعکاسی از گذشته و از دوران کودکی ما هستند. تنها بالغ است که اینزمانی و اینمکانی عمل میکند و زیاد تحتتأثیر گذشتهی خود نیست.
زمانی که ما با احساسها و تجربههای حالت نفسانی خاصی در تماس هستیم، رفتارهای بیانکنندهی همان حالت را از خود بروزمیدهیم.
در حالت «کودک»، احساسها، فکرها و رفتارهای گذشتهی خود را بازنوازی میکنیم یعنی با قهرکردن، زورگرفتن و یا با چشم گفتن و ناز کردن، میخواهیم کار خود را پیشببریم.